Organisatie

Wat was er? Opruimen van ooit!

Organisaties ontstaan vanuit een beweging. Er is nood aan iets, er wordt ergens antwoord op gegeven, dat geeft de organisatie bestaansgrond en bestaansrecht. Hieraan zijn mensen verbonden, met hart en ziel die vanuit die intentie vormgeven aan de organisatie. De beweging komt erin. En dan komt de dag dat dit uit het oog wordt verloren; aandelen verwateren, nieuwe organisaties worden toegevoegd, meerdere lagen leiderschap met eigen identiteit geven vorm en het eren van ooit wat was verdwijnt net zo hard. Het hart gaat eruit, het hart wat richting geeft. Oog hebben voor de organisatie gaat over ’terugkijken van wat ooit was’, respect tonen voor de bestaansgrond en in dankbaar aannemen van de voeding die de grond weer rijk maakt.

Wat leeft er? Cultuur!

Het terugkeren van verschijnselen in de organisatie kan op verschillende vlakken liggen. De vraag is altijd ‘waar moet je aandacht aan besteden in de organisatie en wat betekent dit voor de wijze van je leiderschap?’ Met als doel om verantwoordelijkheid te dragen als poging tot herstel. Dit vraagt om af te dalen naar het ruim van het schip, wat was er ooit, wat is er uitgesloten geraakt en wat vraagt er insluiting zodat het minder stuurt op de bovenlaag? Dat schept ruimte in het nu en naar de toekomst toe. Het is deze beweging in het narratief dat verandering brengt in wat er leeft, de cultuur.

En welk antwoord is er dienend? Voorwaarts!

In het opnieuw belichten en verdiepen van het kernthema van de organisatie verkennen we het onderliggende verlangen van de organisatie. De praktijkervaring laat zien dat organisaties graag voorwaarts willen bestaan en daarmee graag willen veranderen, als er maar een opening is. De opening gaat veel vaker langs ‘wat vraagt er nog aandacht’, ‘wat is er nog niet geëerd’ en ‘wat mag in balans gebracht worden’ zodat dat wat ooit was zin krijgt en daarmee zingevend wordt. Zodat interactiepatronen opnieuw vormkrijgen, zowel verticaal in een organisatie (top-bottom) als horizontaal (collegae, team), een organisatie lijkt aangehaakt te zijn op een ander ritme.